Adagio g-moll na smyczki i organy

Obok Czterech pór roku Vivaldiego Adagio jest najpopularniejszym utworem barokowym. Często sięgają do niego twórcy filmów, programów telewizyjnych i radiowych. Przyjęło się także, że jest to utwór będący doskonałą ilustracją dla wszelkich funeralno-żałobnych kontekstów.  

Nic więc dziwnego, że przyszedł mi on na myśl teraz, kiedy zbliża się dzień zadumy nad naszym życiem tu na ziemi  i nad życiem pośmiertnym - Wszystkich Świętych. Choć dla mnie nie jest utworem kojarzącym się li tylko i wyłącznie z tym żałobnym kontekstem, a to przede wszystkim dzięki wokalnym wykonaniom Adagio - o czym za chwilę.

Adagio przypisywane jest włoskiemu kompozytorowi epoki baroku - Tomasowi Albinoniemu. Bardzo płodny kompozytor był kiedyś znany i ceniony. Dziś słuchają go raczej koneserzy. Przyznaję się bez bicia do tego, że oprócz Adagia  nie znam prawie jego utworów. A jeżeli dodamy do tego rewelacyjne odkrycia ostatnich lat - to okaże się, że właściwie nie znam go wcale. 

Okazało się bowiem, że ten przepiękny utwór zawdzięczamy właściwie włoskiemu muzykologowi Remo Giazotto. On to bowiem po koniec II wojny światowej odnalazł w gruzach biblioteki w Dreźnie nieznany fragment orkiestrowej partii basu koncertu Tomasa Albinoniego. Ponieważ reszta partytury uległa zniszczeniu Giazotto zauroczony linią melodyczną postanowił dokomponować resztę partytury. W 1949 roku ogłosił on, że odnalazł nieznane do tej pory dzieło włoskiego kompozytora a w 1958 roku zostało wydane  Adagio g-moll na smyczki i organy. Mimo, że autorem dzieła był właściwie Giazotto Adagio wydane zostało pod nazwiskiem Albinoniego. Dopiero po śmierci włoskiego muzykologa prawda ujrzała światło dzienne. Nie zaćmiło to jednak sławy samego utworu. Od samego początku bowiem cieszył się on wielką popularnością. Niewątpliwie przyczynił się do tego jeden z najbardziej uznanych dyrygentów XX wieku - Herbert von Karajan, który włączył Adagio do programu swoich licznych koncertów. 

Utwór ten stał się też inspiracją dla wielu twórców. Nie sposób wymienić tu wszystkich. Chciałabym jednak wspomnieć o jednym - członkowie kultowego zespołu The Doors wykorzystali Adagio w swojej kompozycji, którą stworzyli po śmierci Jima Morrisona,  legendarnego wokalisty Doorsów. 

Często utwór ten wykonywany jest również w wersji wokalnej. Sięgnęła po niego belgijsko-włoska piosenkarka Lara Fabian , 

a także Sarah Brightman - niezrównana wykonawczyni utworów Andrew LLoyda Webera, 

czy świetny zespół wokalny  - Il Divo.

Wiem, że zaszalałam z wstawianiem filmików, ale nie mogłam się zdecydować, którą wersję wybrać. Wszystkie kocham, każda jest inna, niesie ze sobą inny ładunek emocjonalny.

Pomimo tego, że prawdopodobnie Adagio nie jest autorstwa Albinioniego, dla mnie zawsze będzie utwór ten miał nieodparty urok, zawsze słuchając go, a szczególnie oryginalnej wersji orkiestrowej, będę się wzruszać, bo porusza on najczulsze struny w moim sercu zapalonego melomana.